لیکو Common Babbler
نام فارسی: لیکو
نام محلی: دمیل (دومیل) (Domeel)
نام علمی: Turdoides caudata
نام انگلیسی: Common Babbler
لیکو در راستهی گنجشکسانان(Passeriformes) و تیرهی لیکویان(Timaliidae) قرار دارد و حدود 23 سانتیمتر طول دارد. در کوخرد و شهرستان بستک و جنوب استان فارس این پرنده دمیل (دومیل) که احتمالا ترکیبی است از دم و میل یا دنیل نامیده میشود .
نام محلی لیکو در جنوب اسامی دیگری نیز دارد از جمله در شیراز و شهرستان های مجاور آن را با نام دمبیل میشناسند که از دم بیل مانندش گرفته شده است و اسم هایی دیگر به نام دنیل که در مناطق اوز گفته میشود از تخم نیلی این پرنده گرفته شده است.
مشخصهی بارزش دم بلندش است که از وسط به سمت کنارهها، به تدریج کوتاهتر میشود و معمولا در هنگام راه رفتن و جست زدن بالا نگه داشته میشود. بالها کوتاه و منقارش خمیده و اندکی رو به پایین است. معمولا به صورت گروهی دیده میشود و از پوششی گیاهی وارد پوشش گیاهی دیگری میشود و گاهی هنگام پرواز در هوا سُر میخورد.
پر و بال و دمش تقریباً یکدست قهوهای مایل به زرد حنایی است. زیر تنهاش خاکستری رنگ و همراه با خطوطی در اطراف سینهاش است. پاهای دُمیل زرد کمرنگ است اغلب هنگام راه رفتن، بر روی زمین جست میزند.
گونه ی دیگری لیکو به نام لیکو خوزی یا لیکو تالابی نیز در ایران و در استان خوزستان زندگی میکند و در دنیا با نام لیکو عراقی شناخته میشود که پاهایش قهوهای کمرنگ است و کمی از لیکو کوچکتر و منقارش نیز کوتاهتر است. همچنین اطراف سینهاش یکدست است و همانند لیکو خطدار نیست.
زیر گونه های دیگر لیکو از جمله Arabian Babbler, Afghan Babbler، Spiny Babbler، Striated Babbler در کشورهای جنوب آسیا از جمله عراق، افغانستان، پاکستان، هند، نپال و بنگلادش وجود دارند، این گونه ها از نظر دانشمندان با لیکویی که در جنوب ایران و قسمتی از عراق زندگی می کنند تفاوت کمی دارند.
صدای دُمیل بلند است و به صورت یک سری نتهای کشدار شنیده میشود که در آخر ضعیفتر میشود.
لیکو در اراضی کشاورزی با درختان و بوتههای پراکنده، همچنین در باغها و نخلستان ها به سر میبرد.

نام محلی لیکو در جنوب اسامی دیگری نیز دارد از جمله در شیراز و شهرستان های مجاور آن را با نام دمبیل میشناسند که از دم بیل مانندش گرفته شده است و اسم هایی دیگر به نام دنیل که در مناطق اوز گفته میشود از تخم نیلی این پرنده گرفته شده است.
مشخصهی بارزش دم بلندش است که از وسط به سمت کنارهها، به تدریج کوتاهتر میشود و معمولا در هنگام راه رفتن و جست زدن بالا نگه داشته میشود. بالها کوتاه و منقارش خمیده و اندکی رو به پایین است. معمولا به صورت گروهی دیده میشود و از پوششی گیاهی وارد پوشش گیاهی دیگری میشود و گاهی هنگام پرواز در هوا سُر میخورد.
پر و بال و دمش تقریباً یکدست قهوهای مایل به زرد حنایی است. زیر تنهاش خاکستری رنگ و همراه با خطوطی در اطراف سینهاش است. پاهای دُمیل زرد کمرنگ است اغلب هنگام راه رفتن، بر روی زمین جست میزند.

گونه ی دیگری لیکو به نام لیکو خوزی یا لیکو تالابی نیز در ایران و در استان خوزستان زندگی میکند و در دنیا با نام لیکو عراقی شناخته میشود که پاهایش قهوهای کمرنگ است و کمی از لیکو کوچکتر و منقارش نیز کوتاهتر است. همچنین اطراف سینهاش یکدست است و همانند لیکو خطدار نیست.

زیر گونه های دیگر لیکو از جمله Arabian Babbler, Afghan Babbler، Spiny Babbler، Striated Babbler در کشورهای جنوب آسیا از جمله عراق، افغانستان، پاکستان، هند، نپال و بنگلادش وجود دارند، این گونه ها از نظر دانشمندان با لیکویی که در جنوب ایران و قسمتی از عراق زندگی می کنند تفاوت کمی دارند.
صدای دُمیل بلند است و به صورت یک سری نتهای کشدار شنیده میشود که در آخر ضعیفتر میشود.
لیکو در اراضی کشاورزی با درختان و بوتههای پراکنده، همچنین در باغها و نخلستان ها به سر میبرد.
بومی جنوب ایران است و جالب است بدانید که این گونه لیکو فقط در جنوب ایران و قسمتهای کوچکی از شرق عراق زندگی میکند و در هیچ جای دیگر دنیا وجود ندارد.
در قطعهی ویدئویی زیر میتوانید غذا خوردن دمیل را در صحرای مشو کوخرد مشاهده کنید
+ نوشته شده در ۱۳۸۸/۰۸/۲۰ ساعت توسط پرندگان کوخرد
|