ترم تای Merlin
نام محلی : ...
نام محلی پیشنهادی: ...
نام علمی: Falco Columbarius
نام انگلیسی: Merlin
نام محلی : ...
نام محلی پیشنهادی: ...
نام علمی: Falco Columbarius
نام انگلیسی: Merlin
نام محلی : ...
نام محلی پیشنهادی: ...
نام علمی: Oenanthe isabellina
نام انگلیسی: Isabelline Wheatear
نام فارسی: مرغ حق جنوبی
نام محلی : ...
نام محلی پیشنهادی : ...
نام علمی : Otus brucei
نام انگلیسی : Pallid Scops Owl , Striated Scops Owl, Long-eared Owl, Northern Long-eared Owl
اکراس سیاه از راسته ی لک لک سانان (Ciconiiformes) و تیره ی اکراسیان (Threskiornithidae) می باشد، حدود 48 تا 66 سانتی متر طول دارد، طول بال هایش بین 88 تا 105 سانتی متر است، حدود 5 تا 6 کیلوگرم وزن دارد و پرنده ای آبزی است. پرنده ای سیاه رنگ است و جلای بنفش بلوطی دارد، بال هایش سبز تیره و شیشه ای است. منقار خاکستری یا قهوه ای رنگش بلند و خمیده رو به پایین است. در فصل زمستان منقارش قهوه ای رنگ می شود و رگه های کم رنگی در سر و گردنش به چشم می خورد. در فصل زادآوری در قاعده ی منقارش لکه ی سفیدی ظاهر می شود. پر و بال پرندگان جوان بسیار کمرنگ تر است. پرنده ی نر و ماده هم شکل هستند اگرچه پرنده ی نر اندکی از پرنده ی ماده بزرگتر است. رنگ پاهایش قهوه ای تیره تا خاکستری زیتونی است.
اکراس سیاه در هنگام پرواز، بدنش باریک، بال هایش بلند، نوک بال هایش به صورت بیضی شکل می باشد و گردن و پاهایش کشیده است و از بیرون از دمش دیده می شود. سریع و کم دامنه بال می زند و گاهی بالبازروی می کند و به راحتی بر روی درختان می نشیند.
اکراس سیاه هیچ زیر گونه ای ندارد و تنها همین یک گونه در تمام نقاط دنیا دیده می شود و کمتر جایی را می توان پیدا کرد که این پرنده وجود نداشته باشد. در ایران در گذشته تابستان ها نسبتاً فراوان دیده می شده است ولی اکنون از تعداد این پرندگان کاسته شده است و به تعداد اندک به صورت مهاجر در فارس و خوزستان دیده می شود و در فصل بهار در شمال شرق دیده می شود و معمولاً به صورت گروهی زندگی و مهاجرت می کنند. در کوخرد و شهرستان بستک می توان اکراس سیاه را در پاییز و زمستان به همراه اگرت ها و باکلان در ساحل رودخانه ی مهران و یا در اطراف آبگیرها و دریاچه های سدهای آب شیرین دید.
نام لاتین این پرنده از شکل منقار بلند و خمیده اش گرفته شده است و Plegadis falcinellus اشاره به "داس" ...
چوب پا از پاهای دراز قرمز رنگش به سادگی قابل تشخیص است Black-winged stilt is characterised by its ..
چوب پا از راسته ی آبچلیک سانان (Charadriiformes) و از تیره ی نوک خنجریان (Recurvirostridae) می باشد. این پرنده حدود 33 تا 38 سانتی متر طول دارد و با پاهای بلند قرمز رنگش، رو تنه ی سیاهش و زیر تنه و گردن و دم سفیدش از سایر پرندگان کنار آبزی متمایز است. سر، پس گردن و منقارش سیاه است و پیشانی اش سفید رنگ و چشمهایش قرمز است. نوک سیاه رنگش بلند، باریک، تیز و مثلثی شکل است.
در پرواز، از بال های یکدست سیاه، بدن سفید و پاهای بلند قرمزش که حدود 60 درصد بلندی اش را تشکیل می دهد و در پرواز در امتداد بدنش قرار می گیرد به سادگی شناخته می شود. پرنده ی ماده اندکی کم رنگ تر است.
پاهای بلند این پرنده باعث می شود نسبت به دیگر آبچلیک سانان بتواند در آب های عمیق تر تغذیه کند.
تغذیه ی چوب پا با توجه به فصل های سال متفاوت است، بیشتر از حشرات آبزی، نرم تنان، سخت پوستان، عنکبوت ها، کرم ها، نوزاد قورباغه، ماهی های کوچک، تخم ماهی و دانه ی گیاهان تغذیه می کند.
با توجه به کم بارشی سال های اخیر و از بین رفتن زیستگاه ها و مناطق زندگی پرندگان کنارآبزی برای کمک به حفاظت از این پرندگان و دیدومک ها و سایر پرندگان کنارآبزی که بومی هستند و در منطقه زادآوری می کنند لازم است آب سدها و تالاب های فصلی تا قبل از زادآوری و رشد جوجه های این پرندگان به مصرف نرسد و خشک نگردد.
در کوخرد و اطراف نام خاصی برای این پرنده و بسیاری از پرندگان کنار آبزی وجود ندارد و این پرندگان به پرندگان کنار رودخانه معروف هستند. از آنجایی که "چوب" در گویش محلی شهرستان بستک "دار" تلفظ می شود، نام محلی "دارپا" برای "چوب پا" پیشنهاد می شود که به نظر نامی مناسب می آید.
عقاب دوبرادر از راسته ی شاهین سانان و تیره ی عقاب ها می باشد. این پرنده حدود 60 تا 72 سانتی متر طول دارد. پرنده ی بالغ از سطح تیره ی زیر بال هایش که در تضاد با سفیدی زیرتنه اش می باشد و همچنین با نوار سیاهی که در انتهای دم کم رنگش دیده می شود و لکه ی سفیدی که در پشتش دارد از سایر عقاب ها مثل عقاب خالدار کوچک که هم اندازه اش است تشخیص داده می شود. روی لبه بالش سفیدی کم رنگی وجود دارد که فقط از فاصله ی نزدیک دیده می شود و به تشخیص این پرنده از فاصله ی دور کمکی نمی کند.
عقاب دوبرادر بالغ در هنگام پرواز با توجه به سطح شکمی سفید یا نخودی رنگش که دارای رگه رگه های تیره است و بال های دراز و باریکش که تیره رنگ است از سایر عقاب ها قابل تشخیص است. در حالت نشسته پشت بدنش کمی قوز دارد. چشمها و همچنین پاهایش زرد رنگ است.
در پرنده ی نابالغ سر اخرایی اش مسی رنگ، زیر تنه اش قهوه ای خرمایی با رگه های پر رنگ است و نوارهای عرضی انتهای دمش دیده نمی شود. این پرنده جسور و چابک است و اغلب به سرعت پستانداران کوچک مانند خرگوش و همچنین پرندگان کوچک و متوسط را شکار می کند.
عقاب دو برادر در مناطق کوهستانی و بیابان ها به سر می برد و روی صخره هایی با شیب تند و گاهی روی درختان آشیانه می سازد و در آن 1 تا 3 تخم می گذارد. همانند بسیاری دیگر از پرندگان شکاری، عقاب های بالغ این کونه نیز بین یک تا شش لانه نزدیک به همدیگر می سازند و در هر بار زادآوری از یکی از این لانه ها استفاده می کنند. فرضیه های زیادی برای این کار شکاری ها وجود دارد که چرا وقت و انرژی خود را برای ساختن چند لانه مصرف می کنند. یکی از این فرضیه ها این است که اگر یک لانه به دلایلی خراب شود و یا به وسیله ی پرنده ی دیگری اشغال شود، آن ها می توانند به سرعت جوجه های خود را به لانه های دیگر منتقل کنند. هر سال، جفت عقاب ها لانه ها را ترمیم و برای تخم گذاری آماده می کنند و سال به سال بر ارتفاع و اندازه ی لانه ها افزوده می شود تا جایی که ارتفاع لانه گاهی تا 180 سانتی متر و قطر 2 متر می رسد.
در ایران به صورت بومی و به تعداد اندک وجود دارد و جزء پرندگان حفاظت شده است. در کوخرد و روستاهای اطراف، معمولاً بیشتر در کوه زیر یا کوه بالا و در کوهپایه های اطراف دیده می شود. مشاهده شده است که در جاهایی که درختان بلند وجود ندارند از دکل های فشارقوی برق نیز به عنوان جایی مطمئن برای کمین، استراحت و یا خوردن طعمه بهره می برند. ...
سلیم کوچک از راسته ی آبچلیک سانان (Charadriiformes) و تیره ی سلیمیان (Charadriidae) می باشد. این پرنده حدود 15 تا 17 سانتی متر طول دارد و همینطور که از نامش پیداست از سلیم های کوچک است. پرنده ی نر زیر تنه اش سفید، طوق پشت گردنش سفید است و نوار سینه ای سیاه گسسته دارد که به صورت دو لکه در دو طرف بالای سینه اش دیده می شود. در هنگام پرواز، نوار بالی سفید و باریکی دارد که شبیه نوار بالی سلیم طوقی است.
روتنه اش قهوه ای شنی کمرنگ است و انتهای شاهپرهای اولیه و ثانویه اش سیاه است. نوار چشمی اش سیاه است و همچنین نوار سیاه رنگی در جلو تارک خرمایی رنگش دیده می شود.
پرنده ی ماده شبیه پرنده ی نر است با این تفاوت که کمرنگ تر از پرنده ی نر است. لکه های دو طرف سینه اش قهوه ای است و فاقد لکه ی سیاه روی تارک است. پاهای هر دو جنس سیاه رنگ و نسبت به بدنشان نسبتاً بلند است؛ بر خلاف پاهای سلیم طوقی و سلیم طوقی کوچک که زرد رنگ است. نوک این پرنده نیز سیاه رنگ است.
در ایران بومی و فراوان است و اگر به نقشه ی پراکندگی اش توجه کنیم بیشتر در مرزها و قسمتی از مرکز ایران زندگی می کند. در کوخرد و روستاهای اطراف، در ساحل رودخانه ی مهران مخصوصاً قسمت هایی که درختچه های گز و سایر گیاهان روئیده است و آب رودخانه عمق زیادی ندارد بیشتر دیده می شود و بومی منطقه است.
نام فارسی: دم سرخ سیاه
نام محلی: ...
نام محلی پیشنهادی: دم سرخ سیاه
نام علمی: Phoenicurus ochruros
نام انگلیسی: Black Redstart
دم سرخ سیاه ماده شبیه دم سرخ ماده و کمی تیره تر است
سارگپه ی پابلند بسیار شبیه سارگپه ی معمولی است Long-legged Buzzard is very similar to Common Buzzard
جثه ی بزرگ و رنگ خاکستری، حواصیل خاکستری را از سایر حواصیل ها متمایز می سازد
Kongeørn Steinadler Aguila realmaakotka Aigle royal Aquila reale SteenarendKongeørn Águia-real Kungsörn Golden Eagle Беркут
بدون شرح
No Comment
تعدادی عکس از شیرینکاریهای پرندگان خدمت شما دوستداران پرندگان
با تشکر از برادرم احمد که لطف کردند و این عکسها را به ایمیلم فرستادند.
منبع: چون عکسها پیوست ایمیل بودند منبع دقیقشان را نمیدانم فقط روی عکسها نوشته شده IRAN PAYA که من هم به خاطر امانتداری برایتان نوشتم هرچند تمامی این عکسها از وب سایتهای خارجی است.
حالا اگر دوست دارید کلمهی پرنده را در زبانهای مختلف دنیا ببینید ادامهی مطلب را بخوانید
راستهی شاهینسانان شامل پرندگان شکاری روززی، مانند عقابها، شاهینها و کرکسها است و سه تیره دارد: 1- تیرهی عقاب ماهیگیریان 2- تیرهی قوشیان 3- تیرهی شاهینیان.
عقاب صحرایی و به طور کلی عقابهای موجود را در کوخرد و اطراف، شاهین مینامند. تاکنون در این منطقه کسی به تفاوت اندکی که در گونههای مختلف عقابها، کورکورها و سنقرها وجود دارد...