پرندگان کوخرد

نام محلی: سُلاّل کوچک

نام علمی : Egretta garzetta

نام انگلیسی: Little Egret

نام محلی: ...

نام محلی پیشنهادی: بوتیمار کِنگِل

نام علمی : Ixobrychus minutus

نام انگلیسی: Little Bittern

راسته ی لک لک سانان Ciconiiformes

راسته ی لک لک سانان پرندگانی آبزی هستند و در اندازه های متوسط تا بسیار بزرگ دیده می شوند. این راسته در جهان 5 تیره را در بر می گیرد.

از راسته ی لک لک سانان تیره های زیر در ایران وجود دارند:

● تیره ی حواصیلیان Ardeidae
● تیره ی لک لکیان Ciconiidae
● تیره ی اکراسیان Threskiornithidae
● تیره ی فلامینگویان Phoenicopteridae

نام فارسی: لک لک سیاه
نام محلی: لک لک سیاه
نام علمی: Ciconia nigra
نام انگلیسی: Black Stork

لک لک سیاه از پرندگان کمیاب ایران است Black Stork is uncommon in Iran 

لک لک سیاه از راسته ی لک لک سانان Ciconiiformes و تیره ی لک لکیان Ciconiidae می باشد. تیره ی لک لکیان پرندگانی بزرگ با پاهای بسیار بلند،‌گردن دراز و منقار بلند و کلفت هستند. نر و ماده هم شکل و به رنگ های سیاه و سفید هستند ولی پرنده های نر اندکی بزرگترند. هنگام پرواز، گردن و منقارشان بیرون از بدن و در امتداد بدن قرار دارد اما پاهایشان اندکی رو به پایین قرار می گیرند.

لک لک سیاه حدود 95 تا 110 سانتی متر طول دارد. آبزی است و به واسطه ی سر، گردن و پشت سیاه رنگش کاملا از بقیه ی لک لکیان متمایز است. منقار، پوست بدون پر دور چشم و پاهای بلندش قرمز رنگ است اما در پرنده ی جوان منقار و پاها به رنگ سبز است. زیر تنه اش کاملاً سفید است. سر و پشتش جلای بنفش و سبز رنگی را علاوه بر رنگ سیاه دارد. چشمهایش قهوه ای رنگ است. نر و ماده هم شکل هستند. بیشتر از ماهی و قورباغه و وزغ تغذیه می کند ولی گاهی حشرات، ملخ ها، سمندرها و نیز جوندگان و پستانداران کوچک،‌ مارها و مارمولک ها را می خورد. پرنده ای تک زی است و معمولاً به تنهایی یا به صورت دسته های کوچک مهاجرت می کند.

لک لک سیاه پرنده ای است که می تواند مدت طولانی پرواز بدون توقف داشته باشد و حتی ممکن است در یک پرواز بیش از حدود 7000 کیلومتر را بپیماید و از فراز اقیانوس هایی عبور کند که دیگر پرندگان از طی آن مسیر خودداری کنند.
این پرنده در اطراف آب های شور و شیرین، رودخانه های کم عمق با ساحل شنی، کانال ها، جزایر، اراضی سیلابگیر و نواحی پر درخت کنار دریاچه ها به سر می برد. معمولاً روی درختان آشیانه می سازد.

در ایران به تعداد کم و مهاجر در مناطق جنوبی کرمان، فارس و هرمزگان و همچنین در مناظق شمال غرب به صورت گروه های کوچک مهاجر دیده می شود. لک لک سیاه از پرندگان کمیاب ایران است.
در شهرستان بستک و بخش کوخرد لک لک سیاه را می توان در فصل زمستان در سواحل رودخانه ی مهران مشاهده کرد. گاهی اوقات می توان این پرنده را در ساحل رودخانه ی مهران و یا در حال پرواز همراه با حواصیل خاکستری و حواصیل سفید بزرگ مشاهده کرد.
این پرنده لانه اش را که حدود یک و نیم متر قطر دارد با ... ادامه ی مطلب

اکراس سیاه در تمام نقاط دنیا یافت می شود Glossy Ibis exists all over the world

اکراس سیاه از راسته ی لک لک سانان (Ciconiiformes) و تیره ی اکراسیان (Threskiornithidae) می باشد، حدود 48 تا 66 سانتی متر طول دارد، طول بال هایش بین 88 تا 105 سانتی متر است، حدود 5 تا 6 کیلوگرم وزن دارد و پرنده ای آبزی است. پرنده ای سیاه رنگ است و جلای بنفش بلوطی دارد، بال هایش سبز تیره و شیشه ای است. منقار خاکستری یا قهوه ای رنگش بلند و خمیده رو به پایین است. در فصل زمستان منقارش قهوه ای رنگ می شود و رگه های کم رنگی در سر و گردنش به چشم می خورد. در فصل زادآوری در قاعده ی منقارش لکه ی سفیدی ظاهر می شود. پر و بال پرندگان جوان بسیار کمرنگ تر است. پرنده ی نر و ماده هم شکل هستند اگرچه پرنده ی نر اندکی از پرنده ی ماده بزرگتر است. رنگ پاهایش قهوه ای تیره تا خاکستری زیتونی است.
اکراس سیاه در هنگام پرواز، بدنش باریک، بال هایش بلند، نوک بال هایش به صورت بیضی شکل می باشد و گردن و پاهایش کشیده است و از بیرون از دمش دیده می شود. سریع و کم دامنه بال می زند و گاهی بالبازروی می کند و به راحتی بر روی درختان می نشیند.

...

اکراس سیاه هیچ زیر گونه ای ندارد و تنها همین یک گونه در تمام نقاط دنیا دیده می شود و کمتر جایی را می توان پیدا کرد که این پرنده وجود نداشته باشد. در ایران در گذشته تابستان ها نسبتاً فراوان دیده می شده است ولی اکنون از تعداد این پرندگان کاسته شده است و به تعداد اندک به صورت مهاجر در فارس و خوزستان دیده می شود و در فصل بهار در شمال شرق دیده می شود و معمولاً به صورت گروهی زندگی و مهاجرت می کنند. در کوخرد و شهرستان بستک می توان اکراس سیاه را در پاییز و زمستان به همراه اگرت ها و باکلان در ساحل رودخانه ی مهران و یا در اطراف آبگیرها و دریاچه های سدهای آب شیرین دید.

نام لاتین این پرنده از شکل منقار بلند و خمیده اش گرفته شده است و Plegadis falcinellus اشاره به "داس" ...

ادامه ی مطلب

جثه ی بزرگ و رنگ خاکستری، حواصیل خاکستری را از سایر حواصیل ها متمایز می سازد

حواصیل خاکستری همانند حواصیل سفید بزرگ، مدت های طولانی در داخل آب های کم عمق یا کنار آب، بدون حرکت می ایستد و گردنش را راست نگه می دارد. در فرصت مناسب و در یک حرکت ناگهانی و با جهشی سریع طعمه را از داخل آب می گیرد. گاهی نیز به آرامی به دنبال طعمه حرکت می کند تا به آن نزدیک شود. علاوه بر انواع ماهی از بی مهرگان، جوجه اردک ها و همچنین موجودات کوچک موجود در خشکی مثل موش و بچه خرگوش نیز تغذیه می کند.

در شهرستان بستک و بخش کوخرد حواصیل خاکستری معمولاً جزو اولین پرندگان مهاجری هستند که در اول فصل پاییز و گاهی چند روزی قبل از ماه مهر در سواحل رودخانه ی مهران دیده می شوند و نویدی برای رسیدن سایر پرندگان مهاجر هستند. در کوخرد، این پرندگان معمولاً همراه با حواصیل سفید بزرگ و اگرت (قار) کوچک و باکلان دیده می شوند ولی تعدادشان نسبت به بقیه فراوان تر است.

  این پرندگان تا پایان فصل زمستان در کوخرد و در کنار رودخانه ی مهران و در ساحل دریاچه سد بست گز به دور از برف و سرما به سر می برند و در اوایل فصل بهار به مناطق سردسیر باز می گردند.

مشاهده ی ویدئوی حواصیل خاکستری در یوتیوب

ادامه ی مطلب

حواصیل سبز از راسته‌ی لک‌لک‌سانان و تیره‌ی حواصیلیان می‌باشد که حدود 35 تا 45 سانتیمتر طول دارد. از زمره‌ی حواصیل‌های کوچک است، سر و روتنه‌اش سیاه است و کاکل براقی به رنگ سبز زیتونی بر روی سرش دارد. چشم‌هایش زرد، پاهایش نارنجی مایل به سبز است،  منقارش سیاه و شکمش سفید مایل به خاکستری است. خط سفید رنگی از وسط سینه‌اش تا نزدیکی گونه‌هایش امتداد دارد و جلوی چشمانش لکه‌ی زردی مشاهده می‌شود و پوشپرهای گوشهایش تقریباً سفید است.
پرنده‌ی نابالغ قهوه‌ای مایل به خاکستری است و خال‌های سفیدی در پشت بال‌هایش مشاهده می‌شود.

همینطور که شرح رنگ و رخش را خواندید تنها کاکلش به رنگ سبز زیتونی است و جای سؤال است که چرا این پرنده را حواصیل سبز نامیده‌اند. 

نمی‌دانم در گویش‌های محلی جنوب ایران که محل زندگی این پرنده است، نامی برای این پرنده وجود دارد یا مترجمان ایرانی نام آن را از... ادامه‌ی مطلب

نام فارسی: فلامینگو
نام محلی: فلامینگو
نام علمی: Phoenicopterus ruber
نام انگلیسی: Greater Flamingo  

فلامینگو از راسته ی لک لک سانان  Ciconiiformes و تیره ی فلامینگویان  Phoenicopteridae می باشد.

در گذشته گاهی اوقات این فکر مرا اذیت می‌کرد که این رود شور مهران که از حدود 2 کیلومتری جنوب کوخرد راهش را به خلیج فارس می‌پیماید به غیر از مزاحمت و دردسر برای اهالی، هیچ ارمغان دیگری ندارد. در تابستان ها آنقدر غلظت نمک آن بالا می‌رود که به وضوح نمکزارها را در کناره‌های آن می‌توان دید. در زمان طغیان هم آنقدر نیرومند و پر فشار است که هر جنبنده‌ای را به کام مرگ می‌کشد و گاه می‌شود که بیش از پانصد متر از حدود خود تجاوز می‌کند و زمینها و جوهای دیم‌ اطرافش را به نابودی می‌کشد. اما در فصل پاییز و زمستان تماشای انواع و اقسام پرندگان بر سطح آب و در کناره‌های آن چه لذتی دارد. مخصوصا اگر در بین این پرندگان بتوان فلامینگوها را مشاهده کرد که در حال تغذیه از موجودات کف رودخانه هستند. شاید کمتر کسی این فلامینگوها را از نزدیک دیده باشد ولی هستند چوپانان و افراد بومی که بر وجود آنها صحه می‌گذارند. فلامینگوها حدود 130 تا 150 سانتی متر هستند که با پاهای بلند و گردن دراز و با رنگ سفید و صورتی خود نگاه هر بیننده‌ای را به سوی خود جذب می‌‌کنند. مدتی است که دو فلامینگوی ماده و یک فلامینگوی نر (نرها از ماده‌ها بزرگتر هستند) در برم‌های (1) باغ زرد و جابر در کنار حواصیل‌های سفید و خاکستری به چریدن و استراحت مشغول هستند، اگر چه بسیاری از پرنده‌شناسان پراکندگی این پرندگان را در این قسمت از ایران ثبت نکرده‌اند. به گفته‌ی شاهدان و افراد محلی در سال‌های گذشته نیز تعدادی فلامینگو در این موقع از سال وجود داشتند.

(1) بِرم: در گويش کوخردی به جایی از رودخانه گفته می‌شود که عمق بیشتری دارد و ماهی‌های زیاد در آن وجود دارند