پرندگان کوخرد

دم سرخ سیاه از راسته ی گنجشک سانان  (Passeriformes) و تیره ی توکایان  (Turdidae)است. این پرنده حدود 13 تا 15 سانتی متر طول دارد و به صورت عبوری از اروپا می آید. پرنده ی نر به رنگ سیاه مایل به خاکستری است که لکه ی سفیدی در قاعده ی شاهپرهای اولیه بالش  دیده می شود. زیر گونه ای که در شمال شرقی ایران دیده می شود از نوع phoenicuroides می باشد که سیاهی کمتری در پشت دارد، زیر بدنش سیاه است و این سیاهی تا وسط سینه امتداد دارد. پرنده ی نر در گونه ی ochruros  که در ترکیه و شمال ایران دیده می شود، شبیه پرنده ی نر اروپایی است اما در بسیاری از آن ها سینه سیاه بوده و تا شکم مایل به قرمزش امتداد دارد. زیرگونه هایP.o.semirufus, rufiventris, P.o. xerophilus, semirufus, aterrimus  در قسمت های مختلف جهان دیده می شوند که با توجه به مناطق جغرافیایی مختلف، پراکندگی خاص خودشان را دارند.
....

سارگپه پابلند از راسته ی شاهین سانان (Falconiformes) است. راسته ی شاهین سانان شامل پرندگان شکاری روز زی هستند که شامل عقاب ها، شاهین ها و کرکس ها هستند. این راسته شامل سه تیره است: تیره ی عقاب ماهیگیریان، تیره ی قوشیان و تیره ی شاهینیان. این پرنده در تیره ی قوشیان  (Accipiteridae) می باشد و جزء سارگپه ها قرار می گیرد.
تیره ی قوشیان جثه ی بزرگی دارند و گوشت خوارند. منقارشان قلاب مانند است و چنگال محکم و قلاب مانندی دارند. بالهایشان پهن و بلند و سرشان بزرگ است. نر و ماده هم شکل هستند و معمولاً پرنده ی ماده بزرگ تر است. این تیره از پرندگان پروازی قوی به صورت بال باز روی دارند.


سارگپه پابلند حدود 60 تا  65 سانتی متر طول دارد و تقریباً هم اندازه ی کورکور سیاه است. دم و بال های این پرنده از کورکور سیاه بلندتر است. بیشتر زیر بالش به رنگ سفید است اما دو لکه ی سیاه در زیر بالش دیده می شود که آن را از کورکور سیاه و بسیاری از قوشیان دیگر متمایز می سازد. تشخیص سارگپه ی پابلند از سارگپه ی معمولی بسیار مشکل است و پرنده ی جوان این دو گونه به طور کلی قابل تشخیص نیستند.
پر و بال این پرنده به رنگ های متنوعی از قهوه ای کم رنگ تا بلوطی خرمایی و سیاه دیده می شود. دمش سفید تا کرم رنگ است و بر خلاف سارگپه ی پر پا، فاقد نوار انتهایی دم است. پوش پرهای آستری بال به رنگ قهوه ای است، زیر تنه بی رنگ است. روتنه اش قهوه ای تا خرمایی است و انتهای شاهپرهای بال هایش سیاه است. در نژاد بی رنگ این پرنده، انتهای شاهپرها سیاه نیستند. در پرنده ی جوان، انتهای پرهای دم، رگه رگه و نوک تیز هستند. سارگپه پابلند در جستجوی شکار، بال باز روی می کند یا در جا بال زنی می کند و با دیدن شکار، شیرجه می رود. از جانوران جونده ی کوچک، مار، مارمولک ها، پرندگان کوچک و حشرات بزرگ تغذیه می کند.
...


در جنوب ایران و در کوخرد فقط می توان این پرنده را در پاییز و زمستان مشاهده کرد. نام محلی خاصی برای سارگپه ی پا بلند وجود ندارد و به طور کلی کلمه ی شاهین به این پرندگان اطلاق می شود. شاهین پا بلند می تواند نام محلی مناسبی برای سارگپه ی پا بلند باشد.
این پرنده در اروپا، خاورمیانه، شمال آفریقا و در آسیا تا هندوستان و مغولستان ...
ادامه ی مطلب

حواصیل خاکستری از راسته‌ی لک‌لک‌سانان (Ciconiiformes) و تیره‌ی حواصیلیان (Ardeidae) می‌باشد. این پرنده حدود 90 تا 100 سانتی متر طول و حدود 2 کیلوگرم وزن دارد. پر و بالش خاکستری رنگ است. سر و گردنش سفید است. نوار چشمی نسبتاً پهن و سفید رنگی دارد که تا انتهای کاکل و پشت سرش ادامه دارد. منقار زرد رنگ بلند و قوی دارد. در جلو گردنش دو ردیف خط چین سیاه دیده می شود که تا ابتدای شکم سفید رنگش ادامه دارد. روتنه اش خاکستری آبی است و روی سرشانه هایش دو لکه ی سیاه رنگ دیده می شود. پاهایش بلند و به رنگ زرد صورتی مایل به قهوه ای است. جثه ی بزرگ و رنگ خاکستری اش،‌ آن را از سایر حواصیل ها متمایز می سازد.

حواصیل خاکستری همانند حواصیل سفید بزرگ، مدت های طولانی در داخل آب های کم عمق یا کنار آب، بدون حرکت می ایستد و گردنش را راست نگه می دارد. در فرصت مناسب و در یک حرکت ناگهانی و با جهشی سریع طعمه را از داخل آب می گیرد. گاهی نیز به آرامی به دنبال طعمه حرکت می کند تا به آن نزدیک شود. علاوه بر انواع ماهی از بی مهرگان، جوجه اردک ها و همچنین موجودات کوچک موجود در خشکی مثل موش و بچه خرگوش نیز تغذیه می کند.

 

حواصیل سفید بزرگ، بزرگترین حواصیل سفید ایران Great White Heron is the Greatest White Egret in Iran

حواصیل سفید بزرگ از راسته‌ی لک‌لک‌سانان (Ciconiiformes) و تیره‌ی حواصیلیان (Ardeidae) می‌باشد. این پرنده حدود 95 تا 101 سانتی متر طول دارد و بزرگترین حواصیل سفید در کشور ایران است. بدنش سفید رنگ و گردن و منقارش نسبتاّ بلند است. منقارش در زمستان نارنجی و در تابستان سیاه رنگ است که قاعده ی آن به رنگ زرد دیده می شود. روی سینه اش پوشیده از پرهای بلند سفید است. پاهایش سیاه است ولی قسمت بالایی پاها زرد رنگ است. چشمهایش نیز زرد رنگ است. نر و ماده هم شکل هستند. پرنده ای آرام و ساکت است اما در زمان زادآوری و در اطراف لانه صداهایی از خود تولید می کنند.


با توجه به رنگ سفید یکدست و اندازه اش،  به سادگی از سایر حواصیل های موجود در ایران قابل تشخیص و به سادگی قابل مشاهده است.


حواصیل سفید بزرگ در تالاب ها، کنار آب ها و سواحل به سر می برد و در میان نیزارها و یا روی درختان زادآوری می کند. همانند سایر حواصیل ها، لانه را از شاخه های کوچک درختان می سازد و حداکثر 6 تخم سبز مایل به آبی کمرنگ در آن می گذارد. در ایران در فصل زمستان فراوان هستند و معمولا در همه ی مناطق دیده می شوند و به تعداد اندک نیز در ایران زادآوری دارند.


...
نکته: در کتاب راهنمای پرندگان ایران آقای جمشید منصوری در قسمت نام علمی Casmerodius albus این پرنده یک اشتباه کوچک تایپی وجود دارد و به صورت Cosmerodius albus  نوشته شده است که پیشنهاد می شود در چاپ های بعدی این مورد اصلاح شود. ...

ادامه ی مطلب