پرندگان کوخرد

نام فارسی: یلوه نوک سبز

نام محلی: ...

نام محلی پیشنهادی: یلوه نِشک سَوز

نام علمی قدیم: Porzana pusilla

نام علمی جدید: Zapornia pusilla

نام انگلیسی: Baillon's Crake

نام فارسی: چَنگَر نوک سفید (معمولی)
نام محلی: ...
نام علمی: Fulica atra
نام‌ انگلیسی: Coot (Common Coot) (Black Coot) (European Coot) (Eurasian Coot)

چنگر از راسته ی درنا سانان Gruiformes و تیره ی یلوه ییان Raliidae است، حدود 37 سانتی متر طول دارد. رنگش سیاه دودی است و به خاطر منقار و سپر سفیدش به سادگی از سایر پرندگان تشخیص داده می شود. پاهایش سبز زیتونی و گوشتی است و چشم هایش قرمز است.

از چنگر نوک سرخ بزرگ تر است و جثه اش نیز بزرگ تر است و همچنین فاقد سفیدی زیر دم و خط سفید پهلوها است. پاهایش کاملا نیم پرده است و انگشتانش نسبتاً بزرگ است. پرنده ی نابالغ به رنگ قهوه ای دودی است و زیر گلو و سینه اش خاکی کمرنگ است و سرش نیز قرمز رنگ است.
برای به دست آوردن غذا  شیرجه می زند و گاهی بیش از نیم دقیقه در زیر آب می ماند. در زمستان به طور گروهی و همراه اردک ها در مناطق تالابی و حاشیه ی نیزارها شنا می کند. به دشواری پرواز می کند و قبل از پرواز مدتی روی آب می دود. هنگام فرود آمدن در آب، ناگهان به سطح آب برخورد می کند و سر و صدای بسیاری ایجاد می کند.

 چنگر  در مناطق نیزاری با آب باز، تالاب ها، دریاچه ها و گاهی حاشیه ی رودخانه های وسیع به سر می برد و بر روی دریاچه ها،  و درون نیزارهای انبوه ... ادامه ی مطلب

از جلبک ها و نرم تنان درون آب تغذیه می کند و گاهی برای به دست آوردن غذا به طور ناشیانه ای به درون آب شیرجه می زند و به دلیل سبکی اش پس از مدت کوتاهی به سطح آب باز می گردد. بر خلاف اردک ها، غذای خود را قبل از خوردن به سطح آب می آورد، این امر باعث می شود تا بعضی مواقع غذایش توسط سایر پرندگان اطراف دزدیده شود.
چنگر در ایران بومی و فراوان است و زمستان ها به تعداد فراوان در تالاب های شمال و جنوب ایران دیده می شود.
بر اساس راهنمای پرندگان ایران آقای جمشید منصوری اگر چه چنگر از پرندگان بومی ایران و استان هرمزگان است امّا در کوخرد و شهرستان بستک فقط در فصل پاییز و زمستان می توان... ادامه ی مطلب

راسته ی درنا سانان Gruiformes

راسته ی دُرنا سانان پرندگانی بسیار متنوع آبزی، دشت زی و کنار آبزی هستند و اندازه های متفاوتی دارند.

از راسته ی دُرنا سانان تیره های زیر در ایران وجود دارند:

● تیره ی درناییان Gruidae
● تیره ی یلوه ییان Raliidae
● تیره ی هوبره Otididae

نام فارسی: یلوه ی کوچک
نام محلی: ...
نام علمی: Porzana parva
نام‌ انگلیسی: Little Crake

یلوه ی کوچک از راسته ی درنا سانان Gruiformes و از تیره ی یلوه ییان Rallidae می باشد.این تیره، پرندگانی متوسط تا کوچک هستند و پاها و انگشتانشان اندکی بلند است، دمشان کوتاه،‌ انزوا طلب و باتلاق پسند هستند ( به جز یلوه ی حنایی) و در مناطق تالابی با پوشش نیزار فشرده به سر می برند. پنجه های بلند این پرندگان، امکان حرکت و راه رفتن بر روی گیاهان آبزی را فراهم ساخته است. به خوبی شنا می کنند و در هنگام شنا، غالبان سرشان را تکان می دهند. پروازی ناگهانی و کوتاه دارند که در این حالت، پاها و پنجه هایشان بلند و آویزان دیده می شود و روی زمین یا درون نیزار آشیانه می سازند.
از تیره ی یلوه ییان،  8 گونه پرنده در ایران یافت می شوند:
یلوه ی آبی، یلوه ی حنایی، یلوه ی کوچک، یلوه ی نوک سبز، یلوه ی خالدار، چارخو، طاووسک و چنگر

یلوه ی کوچک حدود 17 تا 19 سانتی متر طول دارد. از یلوه ی خالدار کوچک تر است و به واسطه ی زیر تنه ی آبی مایل به خاکستری یکدست و پوشش خط خط زیر دُم آن از سایر پرندگان تیره ی خود متمایز می شود. پاهایش نسبتاً بلند و سبز رنگ است، روتنه اش قهوه ای زیتونی بدون رگه های سفید در پوشپرهای بال است و فاقد رنگ سیاه در زیرتنه و زیر دُم است. گردنش نسبتاً بلند  و دُمش کوتاه است است و شباهت بسیاری به یلوه ی نوک سبز دارد. منقار این پرنده سبز است که در قاعده ی منقار اندکی قرمزی دیده می شود. در پرنده ی ماده زیرتنه کاملاً قهوه ای نخودی، روتنه قهوه ای زیتونی و زیر گلویش سفید نخودی است. پرنده ی نا بالغ شبیه پرنده ی ماده است اما صورت و سینه اش سفید رنگ است. در پرواز پاها و انگشتان حالت افتاده ای دارند و پروازش شبیه یلوه ی آبی و یلوه ی خالدار است. یلوه های کوچکی که با زیرتنه ی نخودی در نیمه ی زمستان و بهار دیده می شوند احتمالاً ماده هستند. یلوه ی کوچک به دشواری دیده می شود و چون پر سر و صدا است در بیشتر اوقات بدون اینکه این پرنده را ببینیم صدایش را می شنویم اما در فصل مهاجرت بیشتر قابل مشاهده هستند. اغلب روی گیاهان شناور بر روی آب حرکت می کند و از حشرات و جانوارن آبزی تغذیه می کند. با نوکش در میان گیاهان آبزی و گِل و لای اطراف آب به جستجوی غذا می پردازد و گاهی هم با دیدن طعمه آن را می گیرد. ... ادامه ی مطلب

در اروپا و غرب آسیا زندگی می کند. در ایران، به صورت مهاجر عبوری در شمال و غرب ایران نسبتاض فراوان است و زمستان ها، در هرمزگان، خوزستان و سیستان و بلوچستان نیز دیده می شود.

در شهرستان بستک و بخش کوخرد می توان یلوه ی کوچک را در اواخر شهریور و اوایل مهرماه بر روی دریاچه ی سدها و تالاب هایی مشاهده کرد که پوشیده از گیاهان شناور و جلبک هستند. سواحل دریاچه ی سد بست گز واقع در کوه زیر در جنوب کوخرد یکی از مناطقی است که می توان این پرندگان کمیاب را مشاهده کرد که به همراه آبچلیک ها، اردک ها و اکراس سیاه در حال تغذیه هستند تا پس از مدتی به مهاجرت خود ادامه دهند.
جلوگیری از تخریب تالاب های با پوشش نیزاری و جگن زارها و جلوگیری از آلودگی این آب ها برای حفاظت از این پرنده ضروری است.