چَنگَر نوک سفید (معمولی) Coot (Common Coot) (Black Coot) (European Coot) (Eurasian Coot)
نام فارسی: چَنگَر نوک سفید (معمولی)
نام محلی: ...
نام علمی: Fulica atra
نام انگلیسی: Coot (Common Coot) (Black Coot) (European Coot) (Eurasian Coot)
چنگر از راسته ی درنا سانان Gruiformes و تیره ی یلوه ییان Raliidae است، حدود 37 سانتی متر طول دارد. رنگش سیاه دودی است و به خاطر منقار و سپر سفیدش به سادگی از سایر پرندگان تشخیص داده می شود. پاهایش سبز زیتونی و گوشتی است و چشم هایش قرمز است.
از چنگر نوک سرخ بزرگ تر است و جثه اش نیز بزرگ تر است و همچنین فاقد سفیدی زیر دم و خط سفید پهلوها است. پاهایش کاملا نیم پرده است و انگشتانش نسبتاً بزرگ است. پرنده ی نابالغ به رنگ قهوه ای دودی است و زیر گلو و سینه اش خاکی کمرنگ است و سرش نیز قرمز رنگ است.
برای به دست آوردن غذا شیرجه می زند و گاهی بیش از نیم دقیقه در زیر آب می ماند. در زمستان به طور گروهی و همراه اردک ها در مناطق تالابی و حاشیه ی نیزارها شنا می کند. به دشواری پرواز می کند و قبل از پرواز مدتی روی آب می دود. هنگام فرود آمدن در آب، ناگهان به سطح آب برخورد می کند و سر و صدای بسیاری ایجاد می کند.
چنگر در مناطق نیزاری با آب باز، تالاب ها، دریاچه ها و گاهی حاشیه ی رودخانه های وسیع به سر می برد و بر روی دریاچه ها، و درون نیزارهای انبوه ... ادامه ی مطلب
از جلبک ها و نرم تنان درون آب تغذیه می کند و گاهی برای به دست آوردن غذا به طور ناشیانه ای به درون آب شیرجه می زند و به دلیل سبکی اش پس از مدت کوتاهی به سطح آب باز می گردد. بر خلاف اردک ها، غذای خود را قبل از خوردن به سطح آب می آورد، این امر باعث می شود تا بعضی مواقع غذایش توسط سایر پرندگان اطراف دزدیده شود.
چنگر در ایران بومی و فراوان است و زمستان ها به تعداد فراوان در تالاب های شمال و جنوب ایران دیده می شود.
بر اساس راهنمای پرندگان ایران آقای جمشید منصوری اگر چه چنگر از پرندگان بومی ایران و استان هرمزگان است امّا در کوخرد و شهرستان بستک فقط در فصل پاییز و زمستان می توان... ادامه ی مطلب