باقرقره ی راه راه از سایر باقرقره ها کوچک تر است Lichtenstein's Sandgrouse is smaller than others
نام فارسی: باقرقره ی راه راه (کوکر راه راه)
نام محلی: خْوَتوک khwatook
نام علمی: Pterocles lichtensteinii
نام انگلیسی: Lichtenstein's Sandgrouse

باقرقره ی راه راه از راسته ی کبوترسانان Columbiformes و تیره ی باقرقره ییان Pteroclidae می باشد. این راسته از پرندگان، دانه خوار و حشره خوار هستند و باقرقره ها، کبوترها و قمری ها را در بر می گیرد.
تیره ی باقرقره ییان پرندگانی شبیه کبوتر هستند که عموماً به رنگ شنی یا خاکی دیده می شوند. غیر آب زی هستند و در حالت استراحت به دشواری می توان آن ها را دید. زیستگاه هایشان بیشتر مناطق بیابانی و خشک است. پروازی مستقیم و سریع دارند و نر و ماده همشکل نیستند. برای نوشیدن آب به صورت دسته ای مسافت زیادی را تا منبع آب طی می کنند. روی زمین آشیانه می سازند و از دانه ها، میوه ها، جوانه ی گیاهان و حشرات کوچک تغذیه می کنند. از این تیره در ایران تاکنون باقرقره های دُم دراز، شکم سفید، شکم بلوطی، خالدار، شکم سیاه، راه راه، گندمی ثبت شده اند.
باقرقره ی راه راه حدود 25 سانتی متر طول دارد و از سایر باقرقره ها کوچک تر است. دمش کوتاه با انتهای مستطیل شکل و پر و بالش زرد نخودی است که با لکه های سیاه و سفید پوشیده شده است.

در پرنده ی نر، سینه زرد است که دو نوار سیاه در آن وجود دارد. منقارش نارنجی، پیشانی اش سفید با دو خط سیاه است که این خط های سیاه، خط سفید ابرو را قطع کرده اند.

پرنده ی ماده کمرنگ تر است و نوار سینه و لکه ی سیاه سر و زردی سینه را ندارد. در پرواز، روی شاهپرهای بال سیاه و پرهای پوششی بال کمرنگ تر، زیرتنه اش روشن تر و پرهای پرواز تیره تر دیده می شوند.

معمولاً به صورت انفرادی یا در گروه های کوچک هنگام غروب یا قبل از طلوع خورشید برای نوشیدن آب به منبع می آیند. رنگ پر و بالش با منطقه ی پراکندگی اش بسیار هماهنگ است و به خوبی پنهان می شود، این امر باعث می شود در روز به دشواری دیده شود مگر اینکه به طور ناگهانی از جلو پا پرواز کند.

باقرقره ی راه راه در مناطق خشک با بوته و درخت اندک به سر می برد مخصوصاً در مناطقی که درخت آکاسیا (سُمْرْ somr) وجود دارند. در گودال کوچکی که با پاهای خود در زمین حفر می کند آشیانه می سازد و در آن 2 تا 3 تخم می گذارد.
در ایران نسبتاً فراوان است و به صورت بومی در استان های هرمزگان، فارس، کرمان،سیستان و بلوچستان و خوزستان زندگی می کنند.

در شهرستان بستک و بخش کوخرد این پرنده بیشتر در کوهپایه های کوه ناخ و جاهایی که درخت آکاسیا (سُمْرْ somr) وجود دارند دیده می شود. در سال های گذشته این پرنده طعمه ی خوبی برای شکارچیان پرندگان بوده است و به تعداد زیاد شکار می شده است. شکار بی رویه ی این پرنده و خشک شدن بسیاری از چشمه ها بر اثر خشکسالی های اخیر باعث شده است از تعداد آنان در منطقه کاسته شود.