پرندگان کوخرد

چوب پا از راسته ی  آبچلیک سانان (Charadriiformes) و از تیره ی نوک خنجریان (Recurvirostridae) می باشد.  این پرنده حدود 33 تا 38 سانتی متر طول دارد و با پاهای بلند قرمز رنگش، رو تنه ی سیاهش و زیر تنه و گردن و دم سفیدش از سایر پرندگان کنار آبزی متمایز است. سر،‌ پس گردن و منقارش سیاه است و پیشانی اش سفید رنگ و چشمهایش قرمز است. نوک سیاه رنگش بلند، باریک، تیز و مثلثی شکل است.

در پرواز، از بال های یکدست سیاه، بدن سفید و پاهای بلند قرمزش که حدود 60 درصد بلندی اش را تشکیل می دهد و در پرواز در امتداد بدنش قرار می گیرد به سادگی شناخته می شود. پرنده ی ماده اندکی کم رنگ تر است.

پاهای بلند این پرنده باعث می شود نسبت به دیگر آبچلیک سانان بتواند در آب های عمیق تر تغذیه کند.

تغذیه ی چوب پا با توجه به فصل های سال متفاوت است، بیشتر از حشرات آبزی، نرم تنان، سخت پوستان، عنکبوت ها، کرم ها، نوزاد قورباغه، ماهی های کوچک، تخم ماهی و دانه ی گیاهان تغذیه می کند.

چوب پا در حال تغذیه ممکن است در حال گرفتن حشرات روی آب یا فرو بردن سرش به زیر آب برای شکار ماهی های کوچک و یا در حال گرفتن کرم های لابلای گِل های کنار آب مشاهده شود.

در پرنده ی نابالغ سر و پس گردن تیره است و روتنه اش قهوه ای مایل به خاکستری است و حاشیه ی عقب بالش در پرواز سفید رنگ است. چوب پا در همه ی جهان پراکنده است و شکل یکسانی دارد و هیچ زیرگونه ای ندارد.

چوب پا  در نواحی آب های کم عمق، حاشیه ی تالاب ها، دریاها، باتلاق ها و مصب ها به سر می برد و اغلب در نواحی باز دیده شده است. در آب های کم عمق یا روی علف های انبوه و زمین های گلی آشیانه می سازد.

چوب پا در مناطق تولید مثل بسیار پر سر و صدا است و در محدوده ای که لانه یا جوجه دارد با صدای مداوم در آن اطراف به پرواز در می آید ولی در حالت عادی صدای زیادی از این پرنده به گوش نمی رسد.

چوب پا از نواحی سرد و مه آلود و بارانی دوری می کند ولی با بادهای شدید و نور خورشید مشکلی ندارد و دنبال سایه نمی گردد.

معمولاً 4 تخم در هر سال می گذارند و حدود 22 تا 26 روز طول می کشد تا به جوجه تبدیل شوند.

هر دو پرنده ی نر و ماده از تخم ها و جوجه ها نگهداری می کنند. تخم هایشان قهوه ای رنگ همراه با لکه های تیره و روشن است.

این پرنده ترجیح می دهد لانه اش را در جایی بسازد که دور از دسترس حیوانات دیگر باشد و اطراف آن را آب احاطه کرده باشد.در ایران این پرنده نسبتاً فراوان است و به صورت نیمه مهاجر دیده می شود. بومی کوخرد و شهرستان بستک است و بیشتر در مسیر رودخانه ی مهران و دریاچه ی سدها و تالاب های فصلی منطقه دیده می شود. چوب پا و دیدومک در شهرستان بستک زیستگاه مشابهی دارند و در بسیاری اوقات این دو پرنده را می توان با همدیگر مشاهده کرد.

با توجه به کم بارشی سال های اخیر و از بین رفتن زیستگاه ها و مناطق زندگی پرندگان کنارآبزی برای کمک به حفاظت از این پرندگان و دیدومک ها و سایر پرندگان کنارآبزی که بومی هستند و در منطقه زادآوری می کنند لازم است آب سدها و تالاب های فصلی تا قبل از زادآوری و رشد جوجه های این پرندگان به مصرف نرسد و خشک نگردد.

در کوخرد و اطراف نام خاصی برای این پرنده و بسیاری از پرندگان کنار آبزی وجود ندارد و این پرندگان به پرندگان کنار رودخانه معروف هستند. از آنجایی که "چوب" در گویش محلی شهرستان بستک "دار" تلفظ می شود، نام محلی "دارپا" برای "چوب پا" پیشنهاد می شود که به نظر نامی مناسب می آید.