نام فارسی: آبچلیک پا سبز
نام محلی: ...
نام علمی: Tringa nebularia
نام انگلیسی: Common Greenshan -  Greenshank 



آبچلیک پاسبز در راسته ی آبچلیک سانان ( Charadriiformes )  و تیره ی آبچلیکیان ( Scolopacidae ) قرار دارد. آبچلیکیان پاهایی نسبتاّ بلند، بال های نوک تیز و زاویه دار دارند و منقارشان دراز و باریک است. نر و ماده هم شکل هستند و اغلب به صورت گروهی به سر می برند. از مواد مختلف حیوانی مانند حشرات، کرم ها و ماهی های کوچک،‌ سخت پوستان و گاهی  نیز از مواد گیاهی تغذیه می کنند.
آبچلیک پاسبز حدود 32 سانتی متر طول دارد. پاهایش بلند، سبز رنگ(گاهی نیز زرد مایل به سبز) است. منقارش بلند و اندکی رو به بالا و سیاه رنگ مایل به سبز است. روتنه اش قهوه ای خاکستری، دمش راه راه سیاه و سفید، دمگاه و قسمتی از دم و پشتش به شکل لوزی و سفید است. سینه اش لکه لکه، شکم و زیر تنه اش سفید است و فاقد نوار ابرویی است. حلقه ی چشمی سفید کم رنگی دارد.  کمی از آبچلیک پا سرخ بزرگ تر، اما لاغرتر از آن است و خاکستری تر است.


در هنگام پرواز تمام بالش تیره است و در تضاد با بدن سفید رنگش است.
در تابستان روتنه اش تیره با نقطه نقطه های قهوه ای زیتونی است و پهلوها و سینه اش نقطه نقطه می شود.
در هنگام پرواز پاهایش بیرون از دم قرار می گیرد. اغلب در آب های کم عمق برای شکار ماهی های کوچک، در حالی که به سرعت در حال دویدن است دیده می شود.


پرنده ی نر کار لانه سازی را انجام می دهد. لانه اش گودال کم عمقی است که از پر و علوفه تشکیل شده است. هر دو جنس کار خوابیدن بر روی تخم و پرورش جوجه ها را بر عهده دارند.
این پرنده در مناطق باتلاقی، حاشیه ی رودخانه های آب شور و شیرین و آب های باز به سر می برد. زمستان ها در سواحل پناه دار دریا، سواحل گلی با پوشش گیاهی کم به سر می برد.


آبچلیک پاسبز بومی منطقه است و در شهرستان بستک و بخش کوخرد بیشتر می توان آن ها را در ساحل رودخانه ی مهران و در سواحل سدهایی مشاهده کرد که آب آن ها به صورت فصلی و یا دائمی می باشد و در آن ماهی های کوچک و دیگر جانواران آبزی کوچک وجود دارند. در ایران زمستان ها به صورت مهاجر عبوری فراوان است.