پرندگان کوخرد

نام فارسی: آبچلیک پا سبز
نام محلی: ...
نام علمی: Tringa nebularia
نام انگلیسی: Common Greenshan -  Greenshank 

آبچلیک پاسبز در راسته ی آبچلیک سانان ( Charadriiformes )  و تیره ی آبچلیکیان ( Scolopacidae ) قرار دارد. آبچلیکیان پاهایی نسبتاّ بلند، بال های نوک تیز و زاویه دار دارند و منقارشان دراز و باریک است. نر و ماده هم شکل هستند و اغلب به صورت گروهی به سر می برند. از مواد مختلف حیوانی مانند حشرات، کرم ها و ماهی های کوچک،‌ سخت پوستان و گاهی  نیز از مواد گیاهی تغذیه می کنند.
آبچلیک پاسبز حدود 32 سانتی متر طول دارد. پاهایش بلند، سبز رنگ(گاهی نیز زرد مایل به سبز) است. منقارش بلند و اندکی رو به بالا و سیاه رنگ مایل به سبز است. روتنه اش قهوه ای خاکستری، دمش راه راه سیاه و سفید، دمگاه و قسمتی از دم و پشتش به شکل لوزی و سفید است. سینه اش لکه لکه، شکم و زیر تنه اش سفید است و فاقد نوار ابرویی است. حلقه ی چشمی سفید کم رنگی دارد.  کمی از آبچلیک پاسرخ بزرگ تر، اما لاغرتر از آن است و خاکستری تر است.

در هنگام پرواز تمام بالش تیره است و در تضاد با بدن سفید رنگش است.
در تابستان روتنه اش تیره با نقطه نقطه های قهوه ای زیتونی است و پهلوها و سینه اش نقطه نقطه می شود.
در هنگام پرواز پاهایش بیرون از دم قرار می گیرد. اغلب در آب های کم عمق برای شکار ماهی های کوچک، در حالی که به سرعت در حال دویدن است دیده می شود.
آبچلیک پاسبز بومی منطقه است و در شهرستان بستک و بخش کوخرد بیشتر می توان آن ها را در ساحل رودخانه ی مهران و در سواحل سدهایی مشاهده کرد که ...

این پرنده از راسته‌ی آبچلیک‌سانان و تیره‌ی آبچلیکیان است. آبچلیکیان اغلب پاهای نسبتاّ بلند، بال‌های نوک تیز و زاویه دار دارند و منقارشان دراز و باریک است. نر و ماده‌شان هم شکل هستند و از مواد مختلف حیوانی و گاهی نیز از مواد گیاهی تغذیه می‌کنند.

آبچلیک تک زی حدود 23 سانتیمتر طول دارد. در هنگام پرواز به آسانی از سایر آبچلیکیان قابل تشخیص است زیرا سطح زیرین بال هایش سیاه است و بدنش روشن. پرنده ای خجالتی است و معمولا خود را مخفی می کند و بیشتر اوقات در هنگام بلند شدن یا نشستن بر زمین و در هنگام پرواز برای اولین بار دیده می شود. روتنه اش سیاه با نقطه های سفید کم رنگ، زیرتنه اش خاکستری، سینه و پلوها با رگه های قهوه ای، سرش سیاه است. انتهای دمش دارای خط‌های عرضی سیاه می‌باشد و خط بالی ندارد. نوکش تیره رنگ است که در قاعده مایل به سبز می باشد. خط چشمی‌اش سیاه و در جلو چشمش قرار دارد و نوار ابرویی‌اش روشن است. دمگاه و زیر دمش سفید است. پاهایش سبز خاکستری است که در هنگام پرواز از حد دُم تجاوز نمی‌کند. اغلب سر و دمش را بالا و پایین می برد و پرواز سریع و نامرتبی دارد. پرنده‌ی نابالغ کمی تیره‌تر است.
در هنگام تشخیص این گونه از دو گونه‌ی شبیه خودش یعنی آبچلیک آوازخوان (Common Sandpiper)  و آبچلیک دودی (Wood Sanpiper) به دو چیز باید دقت کنیم:
1- آبچلیک آوازخوان کوچکتر است، دمگاهش سفید نیست و خط بالی سفید رنگی نیز دارد.
2- آبچلیک دودی بسیار شبیه آبچلیک تک زی است فقط رنگ زیر بال‌هایش کم‌رنگ است و تیره نیست. صدایش هم با این پرنده متفاوت است.
مقاله‌ی جالبی به صورت فایل pdf از Javier Blasco-Zumeta  و  Gerd-Michael Heinze در مورد این پرنده و مقایسه‌ی آن با گونه‌های مشابه‌اش در اینجا وجود دارد که تصویر زیر برای مقایسه‌ی این سه گونه آبچلیک از همین مقاله می‌باشد:

این پرندگان بیشتر در سواحل رودخانه‌های گِلی، حاشیه‌ی دشت‌های سیلابی، کنار باتلاق‌ها و سواحل پناه‌دار دریاچه‌های لب شور به سر می‌برد. در کوخرد و شهرستان بستک بومی است و در حتی گرم‌ترین روزهای تابستان می‌توان آن‌ها را... ادامه‌ی مطلب